SEN HEP AY-DIN
Sen hep Ay-dın
Sararmış yapraklar gibi hazanda,
Bir bir düşerdin toprağa,
Her düşüşte can bulurdu canlar
Yeniden dile gelirdi gülistan,
Her gül ,yeniden ötüşün umudu
Unutulur mu verdiğin umutlar
Umudum,öğretmenim
Sen hep Ay-dın
Karanlık gecelerde,
Uykusuz gözlerde ateş böceği,
Yorgun bedende güz çiçekleri
Bir çise sessizliğinde
Her gece yağdın gökyüzünden, sensiz yüreklere!
Gecelere yıldız öğretmenim.
Gecemdin ,öğretmenim
Sen bir Ay-dın
Kırık bir mızraptım
Derinden vurdun bağlamanın teline
Her vuruşta dile geldim
Yandım ,yandım, dirildim!
Yanık türkülerle geldim
Kırık mızraba inat,
Türkümdün, öğretmenim.
Sen bir Ay-dın
Küçük bir bebek gibi ağlayışlarım
Daha dün gibi aklımda,
Bağrına basışların.
Çeşmimden akan yaşları
Gözyaşlarında demleyişin
Şefkat meleğini kıskandıran bakışların
Demimdin ,öğretmenim
Sen hep Ay-dın
Yanık yüreğine buz dağları ekip
Sabır çiçekleriyle sulayıp
Açan gülleri kıskandırıp
Açardın herkese kucağını.
Gülücüklerinde saklardın acını,
Kimsenin bilmediği ,bilemeyeceği
Gizemdin öğretmenim…
TACETTİN SÜER